“Ze hing weer op en ging op de bank liggen. Ze dwong zichzelf haar ogen open te houden en op het gestuukte plafond te richten. Ze wilde dit moment, waarop ze voelde dat er iets nieuws gebeurde, iets veranderde zonder dat ze er greep op had, bewust meemaken. Ze wilde getuige zijn van de zoveelste kleine ramp, alle fasen ervan onthouden, maar binnen een paar minuten werd haar ademhaling regelmatiger en viel Alice in slaap.”
