“Soms, als ze in het bleke schemerdonker over straat slenterde met de bitterzoete geur van stof en bloemen – lenteavonden met verlichte ramen en de langgerekte kreten voor het avondeten, wanneer de huiszwaluwen zich buitelend boven de stad verzamelden en samen naar hun nesten vlogen en de lucht leeg en wijd achterlieten – in die lange lenteschemer welde er een soort weemoed in haar op en verstarde haar hart, stokte bijna.”
