Top 60 Griet Op de Beeck Quotes (2024 Update)

1. “Ik wil eindelijk worden wie ik ben, niet wie ik altijd dacht dat anderen wilden dat ik was.”

— Griet Op de Beeck

2. “Juist omdat het leven kort is, moet je het even moeilijk durven laten zijn, als dat nodig blijkt.”

— Griet Op de Beeck

3. “Misschien is boosheid alleen maar binnenstebuiten gedraaid verdriet.”

— Griet Op de Beeck

4. “We staan elke dag op, doen wat van ons verwacht wordt, en gaan dan weer slapen, en dat noemen we leven. We saboteren onszelf zonder het te beseffen, omdat we nadoen wat ons ooit is voorgedaan, en dan denken we dat het zo moet gaan. En ondertussen organiseren we de dingen zo, dat we geen tijd hebben om stil te staan bij dat wat we ten diepste voelen.”

— Griet Op de Beeck

5. “Doe mij maar onzekerheid, dan is er tenminste nog hoop.”

— Griet Op de Beeck

6. “Misschien zijn alle draken in onze levens eigenlijk prinsen en prinsessen die alleen maar zitten te wachten op het moment waarop we eindelijk, mooi en moedig, in actie schieten. Misschien is datgene waar we bang voor zijn in zijn blootste essentie iets hulpeloos wat onze liefde zoekt.”

— Griet Op de Beeck

7. “Sommige mensen kunnen dat, zomaar geloven in wie ze zijn en wat ze doen.”

— Griet Op de Beeck

8. “Het is een kwestie van wachten tot de storm gaat liggen. Want dat doen stormen uiteindelijk altijd.”

— Griet Op de Beeck

9. “Ik wil graag zien, denk ik, omdat ik dat kan, en leven, voluit en gretig, omdat ik dat toch moet en het dan maar beter goed kan doen.”

— Griet Op de Beeck

10. “Als je weet dat je nog maximaal vijf jaar te leven hebt, ben je dan aan het sterven? Kan je vijf jaar lang afscheid van iemand nemen?”

— Griet Op de Beeck

11. “Omdat nooit meer wel heel erg lang is.”

— Griet Op de Beeck

12. “Verdriet is niet deelbaar, dat denk ik, omdat woorden niet genoeg zijn, omdat armen die omarmen het gevoel niet wegnemen, omdat begrijpen, echt begrijpen, simpelweg niet bestaat,...”

— Griet Op de Beeck

13. “Mag ik u dat zeggen? Dat ge goed moet leven, en harder moet dromen. Dat ge moet leren kijken naar uzelf, u afvragen waarom ge doet wat ge doet.”

— Griet Op de Beeck

14. “In hun huis waren er dingen die je nooit mocht zeggen, en dingen die je wel tegen papa maar niet tegen mama mocht zeggen en omgekeerd. Zwijgen was dus altijd het zekerste. En kleine signalen leren lezen.”

— Griet Op de Beeck

15. “Ik denk: ik wil begrijpen wat de liefde is, onthouden dat dat alles is, of toch bijna. Ik wil redden wat er te redden valt, mijzelf bijvoorbeeld, ik wil weten wat ik waard ben, kiezen voor wat klopt en goed is, geloven dat dat mag. Ik denk: dat is het, ik wil durven, eindelijk. Ja.”

— Griet Op de Beeck

16. “We hebben dit niet kunnen oefenen, dit samen wachten op de dood. Jammer, want ik heb zelden zo veel verenigde onbeholpenheid gezien, zo veel opgetelde soorten van onvermogen, zo veel mensen die bij mekaar niet gewoon zichzelf kunnen zijn, zelfs niet op dit soort uren van de waarheid.”

— Griet Op de Beeck

17. “Ik ga naar hem toe, kruip tegen hem aan, pak hem stevig vast, en heel even laat ik nooit meer los.”

— Griet Op de Beeck

18. “Soms hoeven mensen niet te antwoorden om te antwoorden op een vraag die geen vraag was.”

— Griet Op de Beeck

19. “Proberen niet te huilen ziet er triester uit dan het water laten komen.”

— Griet Op de Beeck

20. “Mijn vrienden zeggen altijd dat het wel zal komen. Dat ik de beste man ga vinden van hen allemaal. Omdat ik dat verdien. Wat zou het prachtig zijn als mensen ook echt krijgen wat ze verdienen, denk ik.”

— Griet Op de Beeck

21. “Ik wil hem beloven dat ik hem bijeen zal rapen als hij in stukjes uit mekaar is gevallen.”

— Griet Op de Beeck

22. “Lise vroeg zich af waarom mensen dat deden, terugdenken aan vroeger, en of het ergens tegen hielp. Zij deed het bijna nooit. Misschien omdat vroeger voor haar nog niet zo lang geleden was. Of omdat ze zich zo weinig herinnerde, zelfs de momenten vastgelegd op foto leken haar eigenlijk een ander te zijn overkomen. Of omdat ze toen een kutkind was, dat kon ook.”

— Griet Op de Beeck

23. “Als je stilstaat kan niemand zien dat je verloren gelopen bent.”

— Griet Op de Beeck

24. “Het is in het beklemtonen van dat iets niet erg is, dat het ons niet bang maakt, dat we er niet triest van zijn geworden, dat we vaak net de heftigheid van de ware emotie verraden, ook al geloven we het schimmige zelfbedrog terwijl we het aan het formuleren zijn.”

— Griet Op de Beeck

25. “We weten altijd meer dan we onder ogen durven zien, dat werd nog maar eens bewezen. En er bestaat niet zoiets als vergeten. Dat waarnaar niet wordt gekeken, verschuilt zich in de schemerzone waar keuzes worden aangestuurd en verdriet zich niet weg laat wuiven.”

— Griet Op de Beeck

26. “Al die gore eenzaamheid en dat hunkerend weer rechtop krabbelen. Dat razen en dat stilvallen. Dat voelen en verdwalen. Dat vinden en dan toch maar weer opnieuw gaan zoeken. Dat verlangen zonder goed te weten wat daarmee te moeten. Dat evengoed er keihard mee kunnen lachen. Uw kunst is geestig, soms, en om te janken zo triest, op andere momenten – en af en toe op dezelfde.”

— Griet Op de Beeck

27. “Er werd wel eens beweerd dat juist in de wens het waarlijk geluk ligt, in het nog onvervulde willen, maar niks is minder waar, vond hij. In het weerzien, het vinden, het landen daar zat het, zoveel wist hij inmiddels wel zeker.”

— Griet Op de Beeck

28. “Ge kunt wat u in de weg zit vastpakken en veranderen.”

— Griet Op de Beeck

29. “Niemand zegt je als je klein bent dat dit het zal worden. Dit leven stil en donker, waar alleen de gekwelde zielen uit ontsnappen. Om het dan nog stiller en nog donkerder te maken, voor al wie blijft.”

— Griet Op de Beeck

30. “Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.”

— Griet Op de Beeck

31. “Iets achterlaten is ook een soort van blijven.”

— Griet Op de Beeck

32. “Alsof ik almaar uit een raam aan het vallen ben, al mijn hele leven lang, zo voelt het.”

— Griet Op de Beeck

33. “We lopen verder door de regen en ik wou dat het altijd zo zou blijven. Dat we zouden doorstappen tot het einde van de wereld, door alle landen, zonder ooit moe te worden, zonder ooit nog te moeten slapen of iets anders te eten dan frietjes of naar school gaan of werken of ooit nog opstellen over eten te moeten schrijven. Alleen maar altijd doorgaan. Papa en ik.”

— Griet Op de Beeck

34. “Mijn vader is weg, voor altijd verdwenen, en niks is veranderd, het wordt gewoon ochtend, er komt weer een avond. Er is niks veranderd, en alles is anders.”

— Griet Op de Beeck

35. “En zo zaten ze daar. Broos, als zichzelf. En het mocht.”

— Griet Op de Beeck

36. “Vaak kom ik hier niet, maar ik ben hier graag als ik hier ben.”

— Griet Op de Beeck

37. “Alleen zijn bestaat in zoveel soorten, dacht hij. De ondraaglijkste is eenzaamheid die voortkomt uit groot gemis. Of misschien de eenzaamheid die niet eens zo mag heten omdat ze te zwaar voelt om te dragen.”

— Griet Op de Beeck

38. “Ik heb het nooit tegen iemand gezegd, dat ik mijn moeder niet gemist heb, dat ik niet kon huilen, die nacht, omdat ik naast een stil soort verdriet ook opluchting voelde, dat ik ’s ochtends keek naar de zon die hoog stond en dacht: het is een nieuwe dag, dat ik mijn vader meer miste, omdat de afwezigheid van wie verdwijnt terwijl hij voor je staat heftiger schijnt, dat ik mij afvraag wat dat dan betekent.”

— Griet Op de Beeck

39. “Ik sta te kijken naar dat stenen bewijs van haar verdwijnen, en ik voel niks. Of misschien alles, dat valt moeilijk zomaar te zeggen, soms.”

— Griet Op de Beeck

40. “Ik wou dat op een dag, gewoon opeens, alle angst op was, zoals het warme water als ik heel lang heb gedoucht, maar dan overal en voor iedereen.”

— Griet Op de Beeck

41. “Alsof in mijn lijf alles feestviert. Alsof zon en maan en sterren allemaal tegelijk op ons schijnen om te zeggen: zo is het goed.”

— Griet Op de Beeck

42. “Mensen leren lachen met de dingen waar ze nooit over uitgehuild zullen geraken.”

— Griet Op de Beeck

43. “Ge weet toch wat mensen als ze gaan sterven het meest betreuren? De dingen die ze onuitgesproken hebben gelaten, de keuzes die ze niet hebben gemaakt, de mooie kansen die ze zichzelf hebben ontzegd, de foute constructies die ze in stand hebben gehouden, meestal omdat ze bang waren en dat niet eens durfden te onderkennen.”

— Griet Op de Beeck

44. “Ik meen het. Altijd flink zijn, dat kan niemand, wilt ge dat niet vergeten?”

— Griet Op de Beeck

45. “Waarom vrezen zo veel slachtoffers de dader te zijn geweest, of toch tenminste de schuldige? Waarom organiseren zo veel slachtoffers hun leven zo dat ze zichzelf als dader kunnen blijven beschouwen, terwijl het hun zo in de weg zit?”

— Griet Op de Beeck

46. “Ik vond het niet eerlijk dat God alleen zijn eigen kind deed opstaan uit de dood.”

— Griet Op de Beeck

47. “En ik vind niks erger dan mensen die kwaad zijn op mij.”

— Griet Op de Beeck

48. “Alsof huilen zou helpen, tegen wat dan ook.”

— Griet Op de Beeck

49. “Ganzen lijken mij ook lief, maar papa heeft eens verteld dat je darmee moet oppassen, omdat die kunnen bijten. Dat vond ik raar, want ganzen hebben geen tanden. Toen zei papa dat ze het me hun bek doen, maar dat vond ik em dom verhaal, want bijen is gewoon met tanden, anders heet het toch niet bijten?”

— Griet Op de Beeck

50. “De juf zegt dat bidden praten met God is. Maar waarom zegt ze dan altijd hetzelfde?”

— Griet Op de Beeck